Ειδικές διαδρομές
Brake the chain!www.brakethechain.org
Κείμενο: Νίκος Κουνίτης
Εικονογράφηση: Γιάννης Καστανάκης
Στην αρχή ήταν η μικρή Ρομίλντα, που έπασχε από μια πολύ σπάνια ασθένεια που θεραπεύεται μόνο στα βουνά του Σαμονί. Ο μικρός Νεκτάριος από το Κόσοβο, που έψαχνε σπίτι με πισίνα, ο Ρούλης τη μαμά του, που έχασε σε κάποιο σουπερμάρκετ στην αναμπουμπούλα του πολυτεχνείου, ο Γιαννάκης που έπασχε από δυσπεψία, γιατί η κακούργα η γιαγιά του τον στούμπωνε μηλόπιτα.
Μετά ήρθαν τα σκυλάκια. Τα 101 σκυλιά της Δαλματίας, δαρμένα, κλαμένα, κακοποιημένα, ο φαλλοκράτης Ρεξ που παράτησε την ημίαιμη Ντόλι γκαστρωμένη με εννιά μπάσταρδα, ο παρανοϊκός Ιάπωνας κομμωτής με το ψαλίδι, που στις ελεύθερες ώρες του βάφει το τρίχωμα αδέσποτων κουταβιών μιζανπλί και τα μεγαλώνει μέσα σε μπουκάλια σάκε, για να γίνουν τετράποδα μπονζάι!
Μετά έπρεπε να σώσουμε το τροπικό δάσος του Αμαζονίου, το ρέμα της ¶νω Ραχούλας, που απειλούνταν από την ανεξέλεγκτη ούρηση των αιγοπροβάτων της περιοχής, και την τσιπούρα της Βαλτικής από τα αδηφάγα δόντια της μεταλλαγμένης πουά αθερίνας. Παλέψαμε για τη σεξουαλική ζωή της Τίνας της προβατίνας και για το δικαίωμα στην τεκνοποίηση του Ρέι, του Nορβηγού ταράνδου που είναι γκέι.
Σαν να μη μας έφταναν όλα αυτά, ήρθαν και οι εξωγήινοι. Ζοφεροί καθώς είναι, κατέλαβαν με το συνήθη υποχθόνιο και ειδεχθή εξωγήινο τρόπο τους όλα τα μυαλά των κρατούντων και έκτοτε οδηγούν τον πλανήτη σε βέβαιη καταστροφή. Λες και χρειαζόμασταν βοήθεια για να κάνουμε το μαγαζί μπουρδέλο...
Και κάπου εκεί ξεκινά ο τρόμος. Ο κόσμος φλιπάρει, βαράει τιλτ και ο αδελφός στρέφεται κατά του αδελφού. Οι Γερμανίδες τουρίστριες που, αντίθετα απ’ το γνωστό τραγούδι του Πανούση, δε διψάνε πια για σπέρμα, αλλά για συκωτάκι και νεφράκι, το οποίο σου αφαιρούν στο πι και φι και όπου λάχει, ακόμα και με κουζινομάχαιρο, αν -στο μεσοδιάστημα χαμουρέματος και εγχείρησης- δεν προκύψει τίποτα πιο αιχμηρό. Οι μεταλλαγμένοι ιοί που την έκαναν από κάποιο εργαστήριο εξέλιξης βιοχημικών όπλων του Σαντάμ και κυνηγάνε τον άμαχο πληθυσμό. Τα μεταλλαγμένα, τα Ε, τα πυρηνικά απόβλητα, οι χρωστικές ουσίες, τα στρώματα, οι μουχλιασμένοι κουραμπιέδες, η τρύπα του όζοντος, ο μέσος όρος της θερμοκρασίας του πλανήτη που ανεβαίνει, η Ολλανδία που χάνεται στα βάθη της θαλάσσης ωσάν νέα Ατλαντίδα και τώρα κλαίνε όλα τ’ αλάνια που θα μείνουνε χαρμάνια...
Τι μένει για να σώσουμε το τομάρι μας από το βελζεβούλ και τον εξαποδώ; Τα μηνύματα αυτογνωσίας. Βάζω ξυπνητήρι στη διαπασών, οι γείτονες γκαρίζουν κάτι για τη μάνα μου και τα θεία, αλλά ο μικρός Βούδας που κρύβω μέσα μου ροχαλίζει ανενόχλητος. Αν δεν προωθήσω αυτό το mail σε τουλάχιστον 54 χρήστες του Διαδικτύου, η θεά Κάλι θα με καρπαζώνει νυχθημερόν για όλη τη μετά θάνατον ζωή μου και με τα... 17 της χέρια.
Αγαπητοί αναγνώστες. Κάντε μια καλή πράξη. Προωθήστε αυτό το περιοδικό στους φίλους σας ή, ακόμη καλύτερα, πείστε τους να το αγοράσουν. Αυτό θα μου προσφέρει μακροζωία και ευημερία και εκείνη την αυξησούλα που μήνες τώρα καρτερώ..._ Ν. Κ.
P.S.: Danke, Onkel Tasos!